O mnie

Napiszę coś od siebie o fotografii bardziej…

Robienie zdjęć wydało mi się całkiem ciekawe, kiedy znalazłem w szafie Zenita pochodzącego ze sklepu w białoruskim Mińsku- a z racji okresu jego zakupu śmiało można powiedzieć w „radzieckim Mińsku”. Podobno u nas wtedy ciężko było dostać takie ustrojstwa, ale ja tego nie wiem na pewno, miałem pewnie koło 5-6 lat.

Jestem z ostatnich spadochroniarzy poprzedniego systemu. Pamiętam ostatnie lata komunizmu w Polsce, pozostałe w mojej pamięci jako obrazy, z którymi wiąże się wiele różnych treści z dzieciństwa, obecnych raczej w postaci nie do końca sprecyzowanej. Nie potrafię opisać i opowiedzieć zdarzeń z nimi związanych ale wywołują pewne stany uczuciowe, duchowe. Może ktoś też tak ma? Lata po zmianie ustroju odbierałem już bardziej świadomie.Co to ma z fotografią ślubną wspólnego? Może nic. Ale wydaje mi się, że moje odkrycie fotografii było skutkiem szczególnej wrażliwości na obraz. Mam świadomość jak duże znaczenie ma obraz dla wspomnień. Z drugiej strony z racji daty urodzenia bez problemu mogłem oswoić się z techniką cyfrową w fotografii, ale nie zdążyłem się wypaczyć ideą „rób więcej fot a potem się coś wybierze- przecież to nic nie kosztuje”.

Mniej znaczy więcej. Moje początki nastąpiły w erze fotografii analogowej ograniczonej ilością klatek, kosztem kliszy, papieru itd. Dzięki temu nauczyłem się najpierw myśleć, potem fotografować, co dziś ułatwia mi selekcję i pozwala oszczędzić czas. Dzięki temu też nie zarzucam moich klientów tysiącami zdjęć z wesela (których pewnie nawet nie obejrzą).

Czego nauczyła mnie Akademia Fotografii? Podejścia do fotografii jako procesu rozwoju, poznawania, odkrywania i doskonalenia. Nie nauczyłem się tam jak robić zdjęcia i jak je wywoływać, co fotografować i w jaki sposób. Nauczyłem się, jak do tego dojść samodzielnie. Dzięki temu stale pracuję nad warsztatem, poprawiam jakość, szukam nowych dróg by nie popadać w rutynę.  Nie zrobiłem dyplomu z lenistwa.

Trzeba lubić to co się robi. Banał….Ale ciężki do zrealizowania. Uważam za podstawę dobrego samopoczucia w swojej pracy możliwość dostrzegania postępu. Jeśli go nie widać, człek się coraz mniej angażuje, nie chce mu się, nudzi się , wypala. Fotografia ślubna narzuca ograniczenie tematyczne, ale daje też duże pole do popisu i może dawać dużo satysfakcji, jeśli zrobi się coś lepiej niż poprzednio i spodoba się to klientom. Zdjęcia ślubne dają możliwość poznania wielu nowych ludzi, co też wpływa na moje pozytywne nastawienie do tego tematu. Tym bardziej w dziedzinach związanych z estetyką jest ważne odczuwanie pewnego rodzaju powołania, by bodźcem motywującym do działanie nie była tylko chęć zarobienia pieniędzy, musi być pierwiastek satysfakcji z wykonanego dzieła.

Czy fotografia  ślubna jest łatwym tematem? Nie jest. Głównie z powodów technicznych- zachodzi potrzeba fotografowania w różnych warunkach oświetleniowych, pojawia się problem szczegółów w światłach i cieniach i dodatkowo jest wiele scen, których nie można powtórzyć.